துவைத்த துணிகளைக் காயவைத்துக் கொண்டிருந்தேன். அப்பொழுதுதான் என் மகள் என்னருகே ஓடி வந்தாள். கேள்வி கேட்பது அவள் சுவாபம். நான் தடை ஏதும் செய்வதில்லை.அதிலும் அவள் கேள்வி எப்படிப்பட்டதாக இருந்தாலும்,அது எனது சிந்தனையை தூண்டுவதாகவே இருந்துள்ளது. அவளது கேள்வியை உள்வாங்க நானும் ஆவலாக , ஒடிவந்த என் மகளை அப்படியே தூக்கிக்கொண்டேன். அப்பா! அப்பா! எனக்கு ஒரு சந்தேகம். என்னமா ,சொல்லு! சொல்லூ! என்றேன் ஆவலோடு. அப்பா! அப்பா! துணிகளெல்லாம் எப்படி அப்பா! காயுது? அத, நம்ம கண்ணால பார்க்க முடியலையே ஏனப்பா? என்றாள். “ஓ அதுவாமா, துணிகளெல்லம் சூரிய வெப்பத்தால காயுது.அதிலிருக்கிற ஈரமெல்லாம் காற்றுல காணாம போயிடுது. அதனால நம்மால பார்க்க முடிவதில்லை” என்றேன். அத நம்ம கண்ணால பார்க்க வேற வழி இல்லையாப்பா?என்று இன்னொரு கேள்வியை கேட்டுவிட்டாள். என்னால் உடனே பதில் சொல்ல முடியவில்லை. சரி! சரி! அப்புறமா சொல்கிறேன்! என்று அவளை சமாளித்து அனுப்பி விட்டேன். என் மகளின் இந்த கேள்வி அறிவியல் ஆசிரியரான என்னை குடைந்து கொண்டேயிருந்தது. ஆவியாகி காற்றில் கலந்துவிடுகிற நீரை , கண் முன்னால் காட்டினால்தான் பிள்ளைகள் நம்முவார்களல்லவா? எப்படி இதை எளிமையாக செய்துகாட்டுவது?என்றசிந்தனைஎன்னுள் ஓடிக்கொண்டேயிருந்தது.
பள்ளிக்கூடத்திற்கு சென்று பாடங்களை நடத்திக்கொண்டிருந்தாலும், என் மகள் எழுப்பிய கேள்வி மனதின் ஒரு பக்கத்தில் ஓடிக்கொண்டேயிருந்தது. பாடத்தை நடத்திய பிறகு, இதைப் பற்றியும் மாணவர்களிடம் பகிர்ந்துகொண்டேன். இதை எப்படி கண் முன்னால் காட்டுவது ? என்றபடியே மாணவர்கள் தங்களுக்குள் பேசிக்கொண்டனர். யோசித்தால் ஒரு எளிமையான விடை கண்டிப்பாக கிடைக்கும் . மாணவர்களே நீங்களும் சிந்தித்து வாருங்கள், நானும் நல்லதொரு விடையோடு வருகிறேன், என்றபடி அன்றைய வகுப்பை முடித்து வெளியே வந்தேன்.
மறுநாள் நான் வகுப்பிற்கு வந்ததும், பிரதீபா, சுவேதா ஆகிய இரு மாணவிகள் ஆவலோடு என்னைப் பார்க்க ஓடி வந்தனர். “சார்! சார்! நேற்று நீங்க கேட்ட கேள்விக்கு ஒரு விடையைக் கண்டுபிடித்திருக்கிறோம், நீங்க சரியான்னு பார்த்துச் சொல்லனும் “ என்றனர். எனக்கு ஆச்சரியம் தாங்கவில்லை. மாணவர்களை மனதார பாராட்டினேன். நீங்களே எப்படி என்று சொல்லுங்கள் என்றேன். அவர்கள் பொறுமையாக விளக்க ஆரம்பித்தனர்.
எங்க வீட்டுல ஒரு சிட்டுகுருவி கூடு கட்டியிருக்கு. அதற்கு வசதியாக எங்க அப்பா ஒரு அழகான கூண்டு செய்துவைத்துள்ளார். தற்போது சிட்டுகுருவி தனது குஞ்சிகளோடு ஆனந்தமாக வாழ்ந்துவருகிறது. அதற்கு நாங்கள்தான் தேனீர் கோப்பையில் தண்ணீர் வைப்போம். நேற்று நாங்கள் தண்ணீர் வைக்கும் போது , பழைய நீரை ஒரு கோப்பையில் ஊற்றி வெளியில் வைத்தோம். புதிய நீரை பிடித்து கூண்டுக்குள்ளே வைத்தோம். பிறகு அந்த பழைய நீர் உள்ள கோப்பையை மறந்து போய் எடுக்காமல் வந்துவிட்டோம். நாங்கள் பள்ளிக்கூடம் விட்டு வீட்டிற்கு வந்து பார்த்தபோது, வெளியில் இருந்த கோப்பையில் நீர் காணாமல் போயிருந்தது. அனால் கூண்டுக்குள்ளே இருந்த கோப்பையில் சிட்டுக்குருவி குடித்தது போக மீதமிருந்தது. இதிலிருந்து நாங்கள் ஒரு முடிவிற்கு வந்தோம். நீங்கள் வகுப்பில் எழுப்பிய கேள்விக்கு விடைகிடைத்தது போல் இருந்தது என்றோம். அதாவது சூரியவெப்பத்தால் வெளியிலிருந்த கோப்பையில் நீர் ஆவியாகி காற்றில் கலந்துவிட்டது. ஆனால் அதற்கு நேர்மாறாக கூண்டுக்குள்ளே இருந்த கோப்பையில் நீர் வற்றாமல் இருக்கிறது. இன்னும் விளக்கமாக சொல்லவேண்டுமென்றால் , வெளியில் காணாமல் போன நீர் உள்ளே இருப்பதாக கொள்ளலாமல்லவா? என்று மாணவிகள் கேட்டவுடன் ஆசிரியராகிய நான் ஆனந்தத்தில் துள்ளிக்குதித்தேன். மீண்டும் மாணவிகளை வெகுவாக பாராட்டிவிட்டு , இதை அழகான எளிய சோதனையாக மாற்றலாம் வாருங்களென்றேன்.
நேராக பள்ளியின் அறிவியல் ஆய்வகத்திற்கு சென்றோம். ஒரு கண்ணாடி கோப்பையை எடுக்கச் சொன்னேன். அதில் பாதியளவு உயரம் வரை வெளிப்பகுதியில் ஒரு கோடு வரையச்சொன்னேன். பின்னர் அந்த கோடுவரை நீரை நீரப்பச்சொன்னேன். அந்த அளவு நீரை எடுத்து ஒரு சிறிய தட்டில் ஊற்றி வெளியில் வைக்கச் சொன்னேன். மீண்டும் அதே அளவு நீரை ஒரு கண்ணாடி கோப்பையில் எடுத்து, அதன் வாய்ப்பகுதியை ஒரு சிறிய தட்டால் மூடச்சொன்னேன். பிறகு அதன் மேல் ஒரு பெரிய கண்ணாடி கோப்பையை தலைகீழாக கவிழ்த்து மூடச்சொன்னேன். மாணவர்கள் சரியாகச் செய்துமுடித்தனர். தற்போது சமபங்கு நீர், சூரிய ஒளி நன்றாக படும்படி வெளியில் உள்ள தட்டிலும்; சூரிய ஒளி நன்றாக படாதவாரு மூடிய கண்ணாடி கோப்பையிலும் உள்ளது. இந்த இரண்டையும் சூரிய ஒளி படும்படி வெளியில் வைத்து அரைநாள் காத்திருந்தோம். வெளியில் உள்ள தட்டில் நீர் ஆவியாகிவிட்டது. ஆனால் மூடிய கோப்பையில் வரையப்பட்ட கோட்டில் நீர் அப்படியே எந்த மாற்றமுமில்லாமல் இருந்தது. எனவே காற்றில் கலந்த அதேயளவு நீர் மூடப்பட்டக் கோப்பையில் கண் முன் இருப்பதை நாம் தெளிவாக பார்க்க முடிவதாக கொள்ளலாமல்லவா?. சார்! அற்புதம் சார்!. நாங்களும் இதைத் தான் ஊகித்தோம் சார்! நீங்க தெளிவான ஒரு சோதனையையே உருவாக்கிட்டிங்க சார்! என்றனர் மாணவிகள். நீங்க சொன்ன சம்பவத்தால்தான் இந்த சோதனையை உடனடியாக உருவாக்க முடிந்தது. எல்லா பாராட்டுகளும் உங்களையே சேரும் என்றேன் மகிழ்வோடு.
எப்படியோ என் மகள் எழுப்பிய கேள்விக்கு சரியான விடையை மட்டுமல்ல ஒரு எளிய சோதனை முறையையும் நாம் கண்டுபிடித்து விட்டோம். கேள்வி எப்படி பட்டதாக இருந்தாலும் கவனமாக சிந்தித்தால் மாணவர்கள் இதுபோன்ற பல ஆய்வுகளை செய்யமுடியும் என்பதற்கு இந்த மாணவர்களே சாட்சியாக உள்ளனர். அன்பான ஆசிரியர்களின் வழிகாட்டுதல் இன்னும் பல ஆய்வுகளைச் செய்யதூண்டுமல்லவா?. ஆய்வு மனப்பான்மை இதுபோன்ற எளிய கேள்வில் அல்லவா தொடங்குகிறது. கேள்விகள் தோன்றிக்கொண்டே இருக்கட்டும். விடைகள் வந்துகொண்டே இருக்கட்டும். மனித சமுகம் இதனால் மட்டுமே மேம்படும்.
பள்ளிக்கூடத்திற்கு சென்று பாடங்களை நடத்திக்கொண்டிருந்தாலும், என் மகள் எழுப்பிய கேள்வி மனதின் ஒரு பக்கத்தில் ஓடிக்கொண்டேயிருந்தது. பாடத்தை நடத்திய பிறகு, இதைப் பற்றியும் மாணவர்களிடம் பகிர்ந்துகொண்டேன். இதை எப்படி கண் முன்னால் காட்டுவது ? என்றபடியே மாணவர்கள் தங்களுக்குள் பேசிக்கொண்டனர். யோசித்தால் ஒரு எளிமையான விடை கண்டிப்பாக கிடைக்கும் . மாணவர்களே நீங்களும் சிந்தித்து வாருங்கள், நானும் நல்லதொரு விடையோடு வருகிறேன், என்றபடி அன்றைய வகுப்பை முடித்து வெளியே வந்தேன்.
மறுநாள் நான் வகுப்பிற்கு வந்ததும், பிரதீபா, சுவேதா ஆகிய இரு மாணவிகள் ஆவலோடு என்னைப் பார்க்க ஓடி வந்தனர். “சார்! சார்! நேற்று நீங்க கேட்ட கேள்விக்கு ஒரு விடையைக் கண்டுபிடித்திருக்கிறோம், நீங்க சரியான்னு பார்த்துச் சொல்லனும் “ என்றனர். எனக்கு ஆச்சரியம் தாங்கவில்லை. மாணவர்களை மனதார பாராட்டினேன். நீங்களே எப்படி என்று சொல்லுங்கள் என்றேன். அவர்கள் பொறுமையாக விளக்க ஆரம்பித்தனர்.
எங்க வீட்டுல ஒரு சிட்டுகுருவி கூடு கட்டியிருக்கு. அதற்கு வசதியாக எங்க அப்பா ஒரு அழகான கூண்டு செய்துவைத்துள்ளார். தற்போது சிட்டுகுருவி தனது குஞ்சிகளோடு ஆனந்தமாக வாழ்ந்துவருகிறது. அதற்கு நாங்கள்தான் தேனீர் கோப்பையில் தண்ணீர் வைப்போம். நேற்று நாங்கள் தண்ணீர் வைக்கும் போது , பழைய நீரை ஒரு கோப்பையில் ஊற்றி வெளியில் வைத்தோம். புதிய நீரை பிடித்து கூண்டுக்குள்ளே வைத்தோம். பிறகு அந்த பழைய நீர் உள்ள கோப்பையை மறந்து போய் எடுக்காமல் வந்துவிட்டோம். நாங்கள் பள்ளிக்கூடம் விட்டு வீட்டிற்கு வந்து பார்த்தபோது, வெளியில் இருந்த கோப்பையில் நீர் காணாமல் போயிருந்தது. அனால் கூண்டுக்குள்ளே இருந்த கோப்பையில் சிட்டுக்குருவி குடித்தது போக மீதமிருந்தது. இதிலிருந்து நாங்கள் ஒரு முடிவிற்கு வந்தோம். நீங்கள் வகுப்பில் எழுப்பிய கேள்விக்கு விடைகிடைத்தது போல் இருந்தது என்றோம். அதாவது சூரியவெப்பத்தால் வெளியிலிருந்த கோப்பையில் நீர் ஆவியாகி காற்றில் கலந்துவிட்டது. ஆனால் அதற்கு நேர்மாறாக கூண்டுக்குள்ளே இருந்த கோப்பையில் நீர் வற்றாமல் இருக்கிறது. இன்னும் விளக்கமாக சொல்லவேண்டுமென்றால் , வெளியில் காணாமல் போன நீர் உள்ளே இருப்பதாக கொள்ளலாமல்லவா? என்று மாணவிகள் கேட்டவுடன் ஆசிரியராகிய நான் ஆனந்தத்தில் துள்ளிக்குதித்தேன். மீண்டும் மாணவிகளை வெகுவாக பாராட்டிவிட்டு , இதை அழகான எளிய சோதனையாக மாற்றலாம் வாருங்களென்றேன்.
நேராக பள்ளியின் அறிவியல் ஆய்வகத்திற்கு சென்றோம். ஒரு கண்ணாடி கோப்பையை எடுக்கச் சொன்னேன். அதில் பாதியளவு உயரம் வரை வெளிப்பகுதியில் ஒரு கோடு வரையச்சொன்னேன். பின்னர் அந்த கோடுவரை நீரை நீரப்பச்சொன்னேன். அந்த அளவு நீரை எடுத்து ஒரு சிறிய தட்டில் ஊற்றி வெளியில் வைக்கச் சொன்னேன். மீண்டும் அதே அளவு நீரை ஒரு கண்ணாடி கோப்பையில் எடுத்து, அதன் வாய்ப்பகுதியை ஒரு சிறிய தட்டால் மூடச்சொன்னேன். பிறகு அதன் மேல் ஒரு பெரிய கண்ணாடி கோப்பையை தலைகீழாக கவிழ்த்து மூடச்சொன்னேன். மாணவர்கள் சரியாகச் செய்துமுடித்தனர். தற்போது சமபங்கு நீர், சூரிய ஒளி நன்றாக படும்படி வெளியில் உள்ள தட்டிலும்; சூரிய ஒளி நன்றாக படாதவாரு மூடிய கண்ணாடி கோப்பையிலும் உள்ளது. இந்த இரண்டையும் சூரிய ஒளி படும்படி வெளியில் வைத்து அரைநாள் காத்திருந்தோம். வெளியில் உள்ள தட்டில் நீர் ஆவியாகிவிட்டது. ஆனால் மூடிய கோப்பையில் வரையப்பட்ட கோட்டில் நீர் அப்படியே எந்த மாற்றமுமில்லாமல் இருந்தது. எனவே காற்றில் கலந்த அதேயளவு நீர் மூடப்பட்டக் கோப்பையில் கண் முன் இருப்பதை நாம் தெளிவாக பார்க்க முடிவதாக கொள்ளலாமல்லவா?. சார்! அற்புதம் சார்!. நாங்களும் இதைத் தான் ஊகித்தோம் சார்! நீங்க தெளிவான ஒரு சோதனையையே உருவாக்கிட்டிங்க சார்! என்றனர் மாணவிகள். நீங்க சொன்ன சம்பவத்தால்தான் இந்த சோதனையை உடனடியாக உருவாக்க முடிந்தது. எல்லா பாராட்டுகளும் உங்களையே சேரும் என்றேன் மகிழ்வோடு.
எப்படியோ என் மகள் எழுப்பிய கேள்விக்கு சரியான விடையை மட்டுமல்ல ஒரு எளிய சோதனை முறையையும் நாம் கண்டுபிடித்து விட்டோம். கேள்வி எப்படி பட்டதாக இருந்தாலும் கவனமாக சிந்தித்தால் மாணவர்கள் இதுபோன்ற பல ஆய்வுகளை செய்யமுடியும் என்பதற்கு இந்த மாணவர்களே சாட்சியாக உள்ளனர். அன்பான ஆசிரியர்களின் வழிகாட்டுதல் இன்னும் பல ஆய்வுகளைச் செய்யதூண்டுமல்லவா?. ஆய்வு மனப்பான்மை இதுபோன்ற எளிய கேள்வில் அல்லவா தொடங்குகிறது. கேள்விகள் தோன்றிக்கொண்டே இருக்கட்டும். விடைகள் வந்துகொண்டே இருக்கட்டும். மனித சமுகம் இதனால் மட்டுமே மேம்படும்.
Comments
Post a Comment